کد مطلب:29404 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
خدای من! وقتی درباره گذشت تو می اندیشم، خطاهایم در نظرم كوچك می گردند. آن گاه، عظمت بازخواست تو را به یاد می آورم، و گرفتاری ام بزرگ می نماید... آه از آن وقت كه من در نامه عمل، بدی ای را بخوانم كه فراموش كرده ام و تو آن را به شمار آورده ای و می فرمایی:«بگیریدش!». وای به حال بندی ای كه اقوامش نمی توانند نجاتش دهند و قبیله اش نمی توانند به او سودی برسانند و اگر اجازه بانگ زدن به او داده شود، همه به حالش دل می سوزانند!... آه از آتشی كه دل و جگر را می پزد! آه از آتشی كه برای كباب كردن، شعله می كشد! آه از طغیان زبانه شعله های آتش![1]. ر. ك:ص 251 (داستان هایی از عبادتش).
4462. امام علی علیه السلام - در دل شب -:خدای من! چه گناهانی از من دیدی، ولی آنها را با نعمت هایت پاسخ دادی! و چه بسیار نافرمانی هایی كه به كَرَمت، از آشكارسازی آنها گذشتی. خدای من! اگر در نافرمانی تو عمرم طولانی گردد و در نامه عمل، گناهم بزرگ شود، من جز بخشش تو را آرزومند نخواهم بود و جز خشنودی تو را امیدوار نخواهم گشت....